از آن جاییکه دولت کرهجنوبی اهمیت اقتصادی و راهبردی تولید کالاهای سرمایهای در داخل کشور خود را درک نمود، به همین دلیل به دنبال رشد سریع صنایع مربوط به تولید کالاهای سرمایهای را دنبال کرد.
دولت کره در ابتدا با اعمال سیاستهای تعرفهای و اعتباری، خرید کالاهای وارداتی را ترغیب میکرد اما بعد از شکلگیری زمینههای تولید کالا در داخل، معافیتهای تعرفهای آن کالاهای سرمایهای را حذف نمود. در اواخر دههی 1960 دولت کرهی جنوبی برای تشویق تولید داخلی در صنایع ماشینسازی، محدودیتهایی را برای واردات برخی از ماشین آلات که در داخل کشور تولید میشدند را اعمال نمود؛ در کنار اعمال این محدودیت ،شرکتهایی هم که از محصولات صنایع ماشینسازی داخلی استفاده میکردند، مشمول 10 درصد تخفیف مالیاتی در سرمایهگذاری میشدند.
این سیاست منجر به سرمایه گذاریهای فعال در بخش ماشینسازی با بازار داخلی گستردهتر و مبنایی برای رشد سریعتر صنایع ماشین سازی کره گردید. همزمان با توسعه اقتصادی کره جنوبی، این کشور با یک نیاز پیوسته به نوسازی تجهیزات تولیدی و افزایش بهرهوری مواجه گردید، به همین خاطر پس از آغاز برنامه حمایتی دولت برای توسعه صنایع شیمیایی و سنگین در اویل دهه 1970 تقاضای داخلی برای کالاهای سرمایهای روندی رو به رشد داشته است.
امتیازات مالی ویژه به شرکتهای فعال در حوزه ماشین سازی
با هدف داخلیسازی کامل تولید ماشین آلات صنعتی در سال 1990، دولت کره یک سری مقررات برای حمایتهای مالی در راستای تشویق فعالیتهای تحقیق و توسعه مصوب نمود.
دولت همچنین در زمینه ارتقاء توسعه فناورانه در صنعت کالاهای سرمایهای نیز نقش آفرینی کرد و علاوه بر ایجاد موسسههای پژوهشی مانند موسسه مواد و ماشینسازی کرهجنوبی و موسسه پیشرفته علم و فناوری کره، وامهای بلند مدت کم بهره و امتیازات مالی به فعالیتهای تحقیق و توسعه شرکتهای فعال در صنعت کالاهای سرمایهای و ماشینسازی اعطا نمود.
رقابتپذیر کردن ماشین آلات ساخت کره با اعمال تعرفه برای نمونههای وارداتی
شواهد اعطای حمایتهای گسترده به صنعت ماشینسازی و تجهیزات را میتوان در ساختار نرخ تعرفه کالاهای وارداتی مشاهده نمود. مطالعهای که توسط بانک جهانی انجام شد، نشاندهنده میدهد که در دهه 1970 بهعلت اعمال تعرفههای وارداتی، قیمت بسیاری از انواع ماشینآلات داخلی بسیار پایینتر از قیمت نمونههای مشابه وارداتی مشمول تعرفه بود و این موضوع رقابتپذیری محصولات تولیدی کرهجنوبیرا نسبت به نمونههای مشابه خارجی تضمین مینمود.
حذف قوانین تضعیف کننده صنعت ماشین سازی
به هر روی، در مراحل ابتدایی توسعه، حمایت گستردهتری از صنایع ماشین سازی مورد نیاز است زیرا وابستگی صنعت به کالاهای سرمایهای وارداتی، به علت تولید داخلی محدود تجهیزات، زیاد است. دولت کرهجنوبی یک سیاست بازرگانی مبتنی بر رویکرد دوگانه ترغیب صادرات همزمان با پیشرفت جایگزینی واردات را دنبال میکرد. عامل بازدارنده در آزادسازی واردات، محدودیت تبادل خارجی بوده است.
سیاست تجاری کرهجنوبی بازتاب دهنده یک مدیریت محتاطانه، محاسبهگر و برنامهریزی شده بود. لذا ضروری است مسئولین امر برای تقویت صنعت ماشین سازی کشور در قدم اول نسبت به حذف قوانینی همچون بند غ ماده 119 قانون گمرکی که تا به امروز منجر به نابرابری فضای رقابت بین شرکتهای داخلی و خارجی شده است اقدام کرده و با اعمال سیاستهای حمایتی در جهت تقویت این صنعت مولد و شاخص ساز تلاش کنند.
زمان انتشار مطلب | 24 دی 1399 |
کلیه حقوق وبسایت متعلق به شرکت نونگار است
کلیه حقوق وبسایت متعلق به شرکت نونگار است